Jest to rodzaj uzupełnienia protetycznego wchodzący w skład stomatologii estetycznej. Wykonana licówka porcelanowa, podobnie jak kompozytowa ma celu m.in. zmianę koloru i wyregulowanie kształtu zęba, zamaskowanie niewielkich rys, zakłada się ją także w przypadku brakujących fragmentów uzębienie. Zrobione są z cienkich płytek wyglądem przypominających naturalne szkliwo, mogą być mocowane na wszystkich zębach.
Licówki porcelanowe – jak się zakłada?
Tego rodzaju uzupełnienie zrobione z porcelany stomatologicznej zakłada się na wyleczone z próchnicy zęby. W zależności od potrzeb mogą być one umieszczone na wszystkich zębach, niemniej jednak najczęściej są to zęby przednie, czyli m.in. widoczne podczas mówienia.
Zakłada się je na wargowej powierzchni uzębienia. W przeciwieństwie uzupełnień kompozytowych, które mają ok. 0,4 – 0,8 mm, te wykonane z porcelany mają 0,2 – 0,3 mm. W zależności od rodzaju wyróżniamy zarówno licówki porcelanowe bez szlifowania, jak i z koniecznością przygotowania zębów do ich założenia.
Wykonanie zabiegu tego rodzaju uzupełnień protetycznych najczęściej odbywa się na 2 do 3 wizyt. Przed chęcią założenia tego typu uzupełnień pacjent powinien wyleczyć wszystkie zmiany próchnicowe oraz ewentualne choroby dziąseł. Zalecany jest również skaling oraz piaskowanie.
Licówki kompozytowe a porcelanowe
Rozważając różnice występujące w porównaniu: licówki kompozytowe a porcelanowe, należy zaznaczyć, że pierwsze wykonane są z materiału, który stosuje się do tradycyjnego wypełniania ubytków w zębach. Zakłada się je bezpośrednio na uzębienie. Metoda ta jest tańsza i cały zabieg może być wykonany na jednej wizycie. Trwałość uzupełnień kompozytowych wynosi kilka lat.
Licówki porcelanowe mają wyższą cenę, są odporne na osadzanie kamienia oraz osadów i nie ulegają przebarwieniom. Mogą wytrzymać do 20 lat.
Licówka porcelanowa – wskazania i przeciwwskazania
Stosuje się je w celach estetycznej korekty uzębienia w tym, jeśli występują m.in.: przebarwienia koron, diastema i trema, pęknięcia szkliwa, niedorozwój zębiny, utracenie części korny danego zęba lub zębów, a także niesatysfakcjonujące efekty przeprowadzonego wybielania czy też poprawa kształtu zęba.
Przeciwskazaniami są: przebyte leczenie kanałowe, niewłaściwy układ zgryzu, zgrzytanie zębami, niektóre wady rozwojowe szkliwa, a także duże wypełnienia w zębie.
